Eenmaal per week insuline zou een eenvoudiger doseringsalternatief kunnen zijn dan de basale dagelijkse insuline. In de huidige studie is daarom de werkzaamheid en veiligheid van eens per week icodec versus eens per dag insuline degludec geëvalueerd bij mensen met insuline-naïeve type 2 diabetes (DM2).
Basale insuline-initiatie wordt aanbevolen wanneer niet-insuline glucoseverlagende middelen onvoldoende zijn voor glycemische controle. Insuline icodec is een eenmaal per week basale insuline die de acceptatie en therapietrouw kan verbeteren door het aantal basale insuline-injecties te verminderen van ten minste 365 per jaar tot 52 per jaar.
Onderzoek
Het betreft hier een gerandomiseerd, dubbelblind, fase 3a onderzoek, uitgevoerd in elf landen. Deelnemers waren volwassenen met DM2 (n=588) die werden behandeld met glucoseverlagende middelen die geen insuline bevatten. Ze hadden een hemoglobine A1c (HbA1c) van 7%-11% (53-97 mmol/mol). Deelnemers werden willekeurig toegewezen om ofwel eenmaal per week icodec en eenmaal per dag placebo (icodec-groep; n=294) of eenmaal per dag degludec en eenmaal per week placebo (degludec-groep; n=294) te ontvangen. Het primaire eindpunt was verandering in HbA1c vanaf de uitgangswaarde tot week 26 (noninferioriteitsmarge, 0,3 procentpunten).
Secundaire eindpunten waren verandering in nuchtere plasmaglucose vanaf de uitgangswaarde tot week 26, gemiddelde wekelijkse insulinedosis gedurende de laatste twee weken van behandeling, verandering in lichaamsgewicht vanaf de uitgangswaarde tot week 26 en het aantal hypoglycemische episodes van niveau 2 (klinisch significant; glucoseniveau <54 mg/dl) en niveau 3 (ernstig; herstel vereist externe hulp).
Resultaten
Van de 588 deelnemers (219 [37%] vrouwen) voltooiden 564 (96%) het onderzoek. Het gemiddelde HbA1c-niveau daalde van 8,6% (waargenomen) naar 7,0% (geschat) na 26 weken in de icodec-groep (-1,6 procentpunten). En het daalde van 8,5% (waargenomen) naar 7,2% (geschat) in de degludec-groep (-1,4 procentpunten). Er was sprake van noninferioriteit (p<0,001) en statistische superioriteit (p=0,002) voor icodec vergeleken met degludec (geschat behandelverschil, -0,2 procentpunten).
Er waren geen significante verschillen tussen de icodec en degludec-groepen voor veranderingen in de nuchtere plasmaglucose vanaf de uitgangswaarde tot week 26 (p=0,90), de gemiddelde wekelijkse insulinedosis tijdens de laatste twee weken van de behandeling (p=0,09) of veranderingen in lichaamsgewicht vanaf de uitgangswaarde tot week 26 (p=0,17). Gecombineerde niveau 2 of 3 hypoglykemiecijfers waren numeriek hoger in de icodec-groep dan de degludec-groep van week 0 tot 31 (0,31 vs 0,15 voorvallen per patiënt-jaar blootstelling; p=0,11) en statistisch hoger in de icodec-groep van week 0 tot 26 (0,35 vs 0,12 voorvallen per patiënt-jaar blootstelling; p=0,01). Er waren van week 0 tot week 31 geen niveau 3 hypoglycemische episodes in de Icodec-groep en 2 niveau 3-episodes in 2 deelnemers in de degludec-groep. En in week 0 tot 26 waren er in beide groepen geen niveau 3 episodes.
Conclusie
Eenmaal per week icodec liet een superieure HbA1c-reductie zien ten opzichte van eenmaal per dag degludec na 26 weken behandeling, zonder verschil in gewichtsverandering en een hoger percentage gecombineerde niveau 2 of 3 hypoglycemische voorvallen in de context van minder dan één voorval per patiënt-jaar blootstelling in beide groepen.
De resultaten van deze studie tonen de werkzaamheid aan van een eenmaal-wekelijkse behandeling met insuline icodec bij mensen met insuline-naïeve type 2-diabetes.
2 min
