Ambulancezorg, elke dag anders, elke dag zorg: perspectief

Op locatie
We begeven ons A2 (spoedvervoer zonder zwaailicht en sirene) naar het opgegeven adres. Mevrouw doet de deur voor ons open. Het is boven, en ze wijst naar de trap. Op de trap ligt een loper zoals die vroeger veel werden gebruikt, in de hoek met een latje bevestigd. Gevaarlijk, denk ik.

We treffen meneer aan tussen het bed en de wand. Wat is het krap hier. Zou een bed beneden niet zoveel gemakkelijker zijn voor u? “Slaap jij ook in de woonkamer?” krijg ik terug. We helpen meneer overeind en laten hem op de bedrand zitten. Bloed loopt uit een hoofdwond. Na het opstaan is meneer uitgegleden op een –  wat ik zie – gladde vloer en, ja, een schuivend matje. Zijn hoofd raakte de kast, waar ik bloed op zie zitten.

Na onderzoek en wondverzorging is een bezoek aan de SEH zeker geïndiceerd. Neurologisch zijn er op cognitief gebied enige beperkingen, bemerk ik gedurende de anamnese. Deze worden bevestigd door mevrouw. Maar we redden ons wel.

Lopen gaat enigszins moeizaam, maar niet anders dan voorheen. Een traplift zou hier geen overbodige luxe zijn, bedenk ik - maar ik hou dat voor me. In de krappe gang, waar jassen veel ruimte innemen, kunnen we meneer laten plaatsnemen op de brancard.

Onderweg naar de SEH
Onderweg gaat de conditie achteruit: dalende hartfrequentie en verminderde aanspreekbaarheid.
Op de SEH blijkt er sprake te zijn van een hersenbloeding. Het is een dusdanige bloeding dat deze inoperabel is. Gebruik van antistollingsmiddelen compliceert de situatie. Op korte termijn zal meneer overlijden aan de gevolgen van deze bloeding. Naar huis met een loper op de trap, een bed op de slaapkamer, zonder hulpmiddelen, zit er voor nu niet meer in.

Reflectie
Reflecterend bedenk ik dat ik alleen vanuit mijn perspectief naar deze meneer en zijn situatie keek. Wat hij me teruggaf liet mij nadenken.
Bijna automatisch toets je alles aan je eigen referentiekader, waarden en normen. Hoe ziet het er bij mij uit? Waar hecht ik waarde aan? Wat vind ik belangrijk? Waar zou ik voor gezorgd hebben? Enzovoorts.

Het bewuster loslaten van wat ik zelf vind, geeft meer ruimte om vanuit het perspectief van de zorgvrager te kijken. Eigen regie houden in het dagelijks leven. Zelf beslissen en je leven inrichten zoals dat bij jouw past. En gaat het niet meer, dan zien we wel. En nu, in dit verhaal, nam de natuur het beloop over.

Alert blijven, hulp bieden en disbalans signaleren blijven onderdelen van de zorgverlening.

Op de valreep
Enkele dagen na de opname is meneer overleden.
Dank u wel voor het perspectief dat u mij op de valreep nog meegaf.

Ambulancezorg, elke dag anders, elke dag Zorg.

Met dank aan John Joosten. John is Ambulanceverpleegkundige, Rapid Responder en verantwoordelijk voor social media Ambulancezorg Limburg (Facebook: Ambulanceverpleegkundige in praktijk, Instagram: ambulanceverpl_in_praktijk).